Een indrukwekkende en spetterende happening in de speciaal aangeklede koloszaal in Raamsdonksveer. Een feestelijke concert in middeleeuwse sferen, in het kader van 800 jaar Geertruidenberg. Tevens ook het afscheidsconcert van dirgitent André Telderman. Het applaus van het publiek, dat gepaard ging met vele vreugdekreten, was de dank voor de enorme inzet van dirigent en koor, en vele vrijwilligers en anderen die aan dit bijzondere concert een bijdrage verleenden.
Carmina Burana van Carl Orff (1935)
De Carmina Burana (liederen uit Beuren) werd uitgevoerd door het koor met drie solisten, begeleid door twee pianisten en maar liefst vijf slagwerkers.
Op het scherm achter het koor waren vertalingen van de teksten te zien. Verder was er een heus rad van fortuin, dat draaide dankzij de bereidwillige inzet van een engel en een duivel, en verschillende figuranten brachten hier en daar de gezongen teksten in beeld.
Klik hier voor het interview van BN De Stem met dirigent André Telderman.
Klik hier voor meer informatie en de teksten en vertalingen van de Carmina Burana.
De Moord van Raamsdonk
Ook ‘De moord van Raamsdonk’, van oorsprong een straatlied, is spectaculair te noemen. Het is waarschijnlijk het meest bekende en zeker het meest uitgebreide Nederlandse moordlied. Het gaat over een brute moord die in Raamsdonk door een roversbende zou zijn gepleegd. Dit negentiende eeuwse lied is door componist Rob Goorhuis als uitgangspunt genomen voor een geheel nieuwe compositie, die eerder al, in 2007, door Cantate Corde ten gehore werd gebracht ter gelegenheid van het 40-jarige bestaan van de vereniging. Onderaan deze pagina vindt u de volledige liedtekst.
Uitvoerenden
Het concert werd uitgevoerd door de ongeveer zeventig zangers van Cantate Corde, aangevuld met enkele gastzangers, Jeugdkoor St. Jan en drie solisten: Natalya Kraevsky (sopraan), Willem de Vries (Bariton) en Alex Vermeulen (tenor). Zij werden begeleid door Sylvie Klijn en Matteo Mijderwijk, beide vleugel, en een slagwerkgroep onder leiding van Jurgen Damen. Het geheel stond, voor de laatste keer, onder leiding van dirigent André Telderman.
De moord van Raamsdonk
Komt vrienden luistert naar mijn lied, wat er te Raamsdonk is geschied. In Raamsdonk woonden man en vrouw. Die zwoeren elkander eeuwig trouw. De man had geld, de vrouw had geld. Daar waren de rovers op gesteld. De man deed een godsdienstig werk. Hij stal de beelden uit de kerk. En de vrouw was ook niet voor de poes. Zij was wat losjes in de bloes. De dieven kwamen van heind’ en ver, gewapend met hand- en breekijzer. De dieven in het vak bekwaam, zij klommen door het wc-raam. De eerste rover heette Ben. Die had zo’n last van zweetvoeten. De tweede rover heette Frank. Die was niet te genaken van de stank. De derde rover heette Piet. De vierde rover was er niet. De vijfde rover heette Klaas. Z’n kop was als een varkensblaas. De oude heer lag op z’n bed, werd zomaar op z’n kop gezet. De oude vrouw die werd vermoord met honderd el gordijnenkoord. De Franse juf, tout effrayée, verslikte zich in een beignet. De oude does die waken moest, die had van angst de plaat gepoetst. De politie kwam al met een deel op het verschrik’lijk moordtoneel. De dieven kozen ’t hazenpad, maar werden in de kraag gevat. De schout van ’t dorp die kwam terstond en keek ernaar met open mond. Oh, menig liedje van de straat dat veel te wensen overlaat. Toen ze kwamen bij het schavot, vroeg een van hen de waterpot. En toen ze het schavot beklommen riepen ze: het kan ons toch niet bommen! En toen ze aan bet touwtje hingen, begonnen ze “Wien Neerlands Bloed” te zingen. Maar Piet die kon de wijs niet houen en zong “Wilhelmus van Nassaue”. Toen riepen ze: “we zijn er geweest” en gaven een voor een de geest. Verder is niets meer ontdekt en is ook niets meer uitgelekt. Ja, dit was nu het dwaze lied van wat te Raamsdonk is geschied.